Στη γη της αιωνιας θλιψης - Κριτικη Σ. Π.

 





"Δεν είπα τίποτα ακόμα από όσα νιώθω με το ταξίδι που μου χαρίζετε.
Θα αργήσει πολύ να μπει στην βιβλιοθήκη ακόμα και όταν το ολοκληρώσω.
Στο κομοδίνο θα μείνει, είναι από τα βιβλία που θα ανοίγω σε κάποια σελίδα και θα μαθαίνω ξανά και ξανά. 

~

Για να γράψω σημαίνει, ένιωσα. Τα λόγια μου τα αξίζετε και να είστε σίγουρος ότι δεν θα με απογοητεύσει κανένα τέλος γιατί με έχει γοητεύσει η διαδρομή.
Το βιβλίο σας-για μένα-δεν έχει αρχή, μέση και τέλος.
Είναι ολόκληρο ένα μάθημα.
Με ενδιαφέρει αυτό που με διδάσκει ένας νέος 25 ετών εμένα που άγγιξα το αντίθετο σας και είμαι 52.
Και μαθαίνω από εσας και είμαι υπερήφανη που είμαι 52 και σας διαβάζω και μαθαίνω από εσας.
Να είστε καλά να γράφετε και να μαθαίνουμε. 

~

Σήμερα το πρωί, έφτασα στο τέλος μιας διαδρομής που με συνεπήρε και γι' αυτό σ' ευχαριστώ (χωρίς πληθυντικό και τυπικότητες που δημιουργούν απόσταση) και σε συγχαίρω!
Τώρα που ολοκλήρωσα την ανάγνωση, κρατάω το ταξίδι.
Το βιβλίο σου, δεν θα φύγει από το κομοδίνο μου.
Θα μείνει εκεί να το ανοίγω και να χάνομαι εκεί όπου ακυρώνεται ο χρόνος, τα όρια, η ζωή, ο θάνατος. Όλα μηδεν και όλα, ένα!

Σε συγχαίρω για τον Ιάσονα σου με την ευαισθησία, την ανάγκη να ονειρευτεί και την ανάγκη να επιβιώσει μέσα από την ζωή και τον θάνατο του, ανάλογα.
Την ανάγκη του να αγαπήσει και να αγαπηθει ξεπερνώντας κάθε όριο ζωής και θανάτου.
Με το χιούμορ και τις μουσικές του επιλογές.
Δεν θέλω να σε κουράσω, θα μπορούσα να γράψω πολλά.
Εύχομαι ολόψυχα το ταξίδι αυτό να σου δώσει ψυχική πληρότητα γιατί, γνωριμίες, θα σου δώσει πολλές.
Κράτα την ουσία. Μέσα σου, να νιώσεις πληρότητα και ευτυχία.
Και εννοείται να μην σταματήσεις να γράφεις "