Στη γη της αιωνιας θλιψης - Κριτικη Γεωργια Λ.

 

 

Μόλις κατάφερα να τελειώσω το βιβλίο και έχω να πω ένα μπράβο στον Γιάννης Κυζιρόπουλος.

Είναι ένα βιβλίο ιδιαίτερης θεματολογίας, καθώς τα δυστοπικά έργα δεν αρέσουν σε όλους.
Προσωπικά, έχω δει αρκετές ταινίες δυστοπικού περιεχομένου και είναι ένα είδος που εμπίπτει στις προτιμήσεις μου.

Χάρη στην περιγραφικότητά του, ένιωσα λοιπόν αρκετές φορές σαν να παρακολουθώ ταινία.

Το λεξιλόγιο του Γιάννη ήταν εξαιρετικό, όπως και η προσπάθεια του να γράψει ένα βιβλίο που θα σέβεται τον αναγνώστη, επειδή πρώτα από όλα σέβεται τον εαυτό του.
Όλο το έργο ακροβατεί πάνω σε εκείνη την κρεμαστή γέφυρα που αναφέρει ο Ιάσονας.
Οι χαρακτήρες του, η πλοκή, η γλώσσα, η ατμόσφαιρα.
Είναι σαν το βιβλίο να είναι ο Ιάσονας (άνθρωπος και θηρίο) κι αυτό έχει αποδοθεί πολύ πετυχημένα.
Γι'αυτό και το επίκεντρό του είναι ουσιαστικά η Μαριάννα.

Το σημείωμα του συγγραφέα ομολογώ με συγκίνησε και εκτίμησα την απόφασή του να αφήσει τον αναγνώστη ελεύθερο, δίνοντας όμως παράλληλα μια γεύση από το όραμά του για το βιβλίο, δίνοντας του έτσι μια αίσθηση πληρότητας μετά το τέλος της ανάγνωσης.

Δε θα σταθώ ούτε σε λάθη ούτε σε πράγματα που θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι η ιδιαίτερη ικανότητα του Γιάννη, όχι μόνο στο να χρησιμοποιεί επιδέξια τη γλώσσα, αλλά και στο να αποδίδει νοήματα και αποστάγματα της ζωής.

Η ευαισθησία της παρατηρητικότητας είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα ενός συγγραφέα και με μεγάλη μου χαρά ανακάλυψα πως ο Γιάννης την κατέχει.
Γι'αυτό θα βάλω 7/10 καθώς θεωρώ και προσμένω πως έχουμε να διαβάσουμε ακόμα καλύτερα έργα από την πένα του.

Μπράβο και πάλι Γιάννη γιατί σε ένα θέμα που ισορροπεί ανάμεσα στο ώμο και το ρομαντικό κατάφερες να βάλεις ψυχή και ποιότητα!