Στη γη της αιωνιας θλιψης - Κριτικη Ελευθερια Παππα

 

"Το 44ο μυθιστόρημα μόλις ελαβε τέλος και μου άφησε ανάμεικτα και δυνατά συναισθήματα.

Ο Ιάσονας ζει στην Αθήνα οπου μαίνεται ο λιμός.
Οσοι έμειναν ζωντανοί προσπαθουν να βρουν τροφή.
Ο Ιάσονας βιώνει τη μιζέρια, το ρατσισμό, τη σηψη της κοινωνίας.
Είναι ενας άνθρωπος γεννημένος στη βία και η δυστυχία κατατρώει τις πονεμένες του σάρκες.
Είναι τόσο άδειος και αδιάφορος για το μέλλον του, δεν ζει πραγματικά μιας και η αφόρητη μοναξιά και η θλίψη κάνουν οδυνηρή ακομη και την ίδια του την ύπαρξη.
Η γνωριμία του με τον Παύλο θα φέρει τα πάνω κάτω στη ζωη του και ο έρωτας θα εισβάλει κυριαρχικά στη ζωή του, οταν γνωρίσει την κόρη του.
Το μέλλον όλων δυσοίωνο αφου υπάρχουν κάποιοι που θα κάνουν για να εκδικηθούν.
Τότε θα ξυπνήσει μέσα του το τέρας που κομματιαζει σάρκες...

Δεν εχω λόγια για τον οξυδερκη τρόπο γραφής του συγγραφέα."