Στη γη της αιωνιας θλιψης - Κριτικη Αναστασια Καραμητσου για το Reading makes the world go round

 https://readingmakestheworldgoround.wordpress.com/2020/05/28/%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%b8%ce%bb%ce%af%cf%88%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%ba%cf%85%ce%b6%ce%b9/?fbclid=IwAR3u8-BhWy8C6aviq_mYweYLQ0mkLgWb9ZECdXxIDMXNe_1qwVSy3gTcQ18

 Η «λίστα της καραντίνας» έφτασε στο τέλος της.
Στον ελεύθερο χρόνο που βρήκα σε αυτό το διάστημα, διάβασα αρκετά (και εξαιρετικά) βιβλία.
Ένα όμως από τα καλύτερα, το άφησα για το τέλος.
Πρόκειται για το «Στη γη της αιώνιας θλίψης», του Γιάννη Κυζιρόπουλου.

Πρόκειται για μια ιστορία δυστοπική, και όπως κάθε τέτοια ιστορία, περιγράφει ένα μέλλον ζοφερό, βάρβαρο, όπου ο άνθρωπος ίσα που επιβιώνει. Ξεκινάμε λοιπόν την ιστορία μας με τον Ιάσωνα, ένα νέο βασανισμένο, ο οποίος από την αρχή κιόλας του βιβλίου, βλέπει την συντροφιά του να σκοτώνεται βάναυσα, καθώς όλοι τους πέφτουν σε ενέδρα, την ώρα που προσπαθούσαν να μαζέψουν εφόδια.
Η Αθήνα του Κυζιρόπουλου, είναι μια Αθήνα που πλήττεται από βαρύτατο λιμό –οπότε και όλα επιτρέπονται, αρκεί ο άνθρωπος να τραφεί-. Ο Ιάσονας καταφέρνει να γλιτώσει από την ενέδρα, και στην προσπάθειά του να βρει τους υπεύθυνους για το χαμό των φίλων του και να πάρει εκδίκηση, έρχεται σε επαφή με μια νέα ομάδα ατόμων, στην οποία γνωρίζει τον ίδιο του τον εαυτό από την αρχή. Υπεύθυνοι για αυτό είναι ένας άνδρας που θα του αλλάξει τον τρόπο του να σκέφτεται, αλλά και ένα κορίτσι που θα γίνει ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Όλα αυτά θα ανατραπούν απότομα, σε ένα γρήγορο, καταιγιστικό και σπαραξικάρδιο τέλος.

Όσο και αν περιγράφεται ως δυστοπικό, η κοινωνία που περιγράφει ο Κυζιρόπουλος, θυμίζει ολοένα και περισσότερο την πραγματικότητα.
Η πένα του είναι μαγευτική, όσο ο Ιάσονας εξερευνεί τον πόνο, τη δυστυχία, την οργή, τη μοναξιά, τον έρωτα.
Είναι ένα από τα βιβλία που με συγκίνησαν βαθιά, περισσότερο ίσως από όσο μπορώ να παραδεχτώ.
Είναι γραμμένο με πραγματικό μεράκι, από κάποιον που, μόνο αν τα έχει κάνει αυτά τα βιώματα δικά του, θα μπορούσε να τα περιγράψει με αυτόν τον τρόπο.
Αξίζει σίγουρα να το διαβάσετε.